طب سنتی
طب سنتی علمی است با قدمتی بیش از ۸۰۰۰ سال در ایران و میراثی گرانقدر مبتنی بر شواهد و محصول کار علمی و تحقیق هزاران دانشمند و پزشک بزرگ از جمله ابوعلی سینا ، رازی ، عقیله خراسانی ، حکیم محمد اعظم خان و … می‌باشد که در طول قرون و اعصار در مجموعه‌هایی کوچک و بزرگ گردآوری شده است .
کتاب‌های طب سنتی افرادی چون زکریای رازی و مخصوصاً ابن سینا شهرت زیادی دارد تا جایی که قریب به ۵۰۰ سال در دانشکده‌های اروپایی و آسیایی توسط استادان تدریس شده‌است . اصول طبابت در این آثار طب سنتی ، بر چهار طبیعت مزاج انسان یا اخلاط اربعه بوده از جمله: بلغم ، صفرا ، سودا و دم
طب سنتی در بسیاری نقاط جهان وجود دارد که از جمله مشهورترین انواع آن می‌توان به طب سنتی چین ، گیاه‌درمانی و طب اخلاطی (بکار برده شده در طب سنتی ایرانی - علم مزاج‌شناسی اشاره کرد .
در دنیا ۷۵۰ هزار گونه گیاهان دارویی وجود دارد که ۱۰ درصد از این میزان خواص درمانی دارد . سازمان جهانی بهداشت طی ۳۰ سال گذشته استفاده از ظرفیت طب سنتی و مکمل را در کنار طب جدید در دستور کار خود قرار داده‌است ، ریشه دار بودن در فرهنگ مردم ، کل نگر بودن طب سنتی و سهولت دسترسی و ارزان‌تر بودن خدمات طب سنتی از دلایلی است که این سازمان در توسعه و ترویج طب سنتی مد نظر دارد .